مطمئنا متداولترین شیوهی استفاده از دانههای کنجد، برشته کردن آنها، تهیهی کرهی کنجد و استفاده از آن در هوموس و سایر پیشغذاهای خاورمیانهای است. هوموس، ترکیبی ساده و سالم از نخود، سیر و ارده است و میتوانید بهراحتی آن را در خانه درست کنید. باباگانوش هم با بادمجان کبابی و با چاشنی ارده، آبلیمو، سیر و نمک درست میشود. میتوانید به سالادها و سسها، روغن کنجد اضافه کنید و برای مزهدار کردن مرغ و گوشت، از روغن کنجد استفاده کنید. میتوانید دانههای کامل کنجد را به نانهای خانگی بدون گلوتن، نان بیگل و نان همبرگر بیفزایید و با الهام از ایدههای هندی، یونانی، سیسیلی و فرانسوی، دانههای کنجد را در کیکها و دسرها هم بهکار ببرید.
کنجد هم مانند سایر مغزها و خوراکیها موجب بروز واکنشهای حساسیتی در برخی از افراد میشود. تعدادی از آزمایشها نشان داده است که حساسیت نسبت به کنجد رو به افزایش است و دلیل آن میتواند آلودگی متقاطع در اثر تماس با سایر مغزها، دانهها و فرایندهای کارخانهای باشد. افرادی که بهسختی میتوانند مغزها و دانههایی مانند کتان و تخم شربتی را هضم کنند، بهتر است دانههای کنجد را بااحتیاط مصرف کنند.
همانطور که گفته شد، دانههای کنجد دارای اگزالات هستند و بیشتر کلسیم موجود در پوستهی این دانهها، به شکل کلسیم اگزالات است. بیشتر اردههایی که در فروشگاهها وجود دارند، اغلب از دانههای بدون سبوس درست شدهاند، این محصولات اگر بهاندازه مصرف شوند عموما بیخطر هستند، اما باید بدانید که سبوس این دانهها اگزالات بیشتری دارد و میتواند برخی از بیماریها (مانند نقرس) را تشدید کند. میتوانید با توجه به رنگ و طعم ارده، سبوسدار بودن یا نبودن آن را تشخیص بدهید. اردهی تهیهشده از دانههای کامل و سبوسدار کنجد، تیرهتر و طعم آن نیز تلختر از نمونههای بدون سویق حکیم اول" target="_blank" rel="bookmark" >سبوس آن است.
افرادی که به بیماری ویلسون مبتلا هستند باید از مصرف زیاد دانههای کنجد بهدلیل دارا بودن مس اجتناب کنند. بیماری ویلسون یک ناهنجاری ژنتیکی است که باعث تجمع مس در کبد میشود.
برای خرید محصولات روغن کلیک کنید